In elk mens wordt tegenwoordig een mini-harddisk ingebracht, dat noemt Hij de ziel.
En omdat Hij wat vooruitstrevender is dan Sinterklaas of de Kerstman, die alles nog steeds op moeten schrijven, wordt elke handeling van elk mens op die ingeplante harddisk vastgelegd en als je iets doet wat niet mag, dan heb je een bad cluster, dat is dus zonde (van je harde schijf)
Maar die bad clusters kan je laten herstellen, je kan dan je schijf laten defragmenteren, via het church windows program, en zo’n restore ICTer noemen ze dan een priester.
Het defragmenteren gaat als volgt.
In een kerk, dat is zo’n gebouw met een hoge toren, heb je een defragmentatieruimte, dat noemen ze een biechtstoel.
Op die hoge toren hebben ze een bliksemafleider maar die fungeert ook als wireless-antenne met God.
Eerst geef je die priester aan waar het volgens jou is fout gegaan en dan maakt hij draadloos verbinding met de Heer en dan wordt bepaald wat je moet doen om te voorkomen dat je een permanente ban krijgt.
Meestal lukt dat defragmenteren met wat standaard commando’s zoals C:\ our father en wat orfin-greetings en dan sta je weer buiten met een schóne harddisk.
Als iemand helemáál is gecrasht en zijn of haar héle systeem is overleden, dan wordt die harddisk, die ziel, aan de Goddelijke server gehangen, uiteraard als slave, en je data wordt dan uitgelezen.
Als blijkt dat je nogal wat bad clusters hebt, dan wordt je in de format-room even apart gelegd, dat noemen ze het vagevuur.
De tijd die je in het vagevuur moet blijven varieert, want het ligt er gewoon aan hoelang het duurt om je schijf te formatteren om er uiteindelijk een schoon nieuw OS op te kunnen zetten.
Sommige schijven hebben zóveel bad clusters dat zelfs formatteren niet meer gaat.
Nu is het wel zo, dat wat er éénmaal op je harde schijf staat, je er niet meer afkrijgt, dus om te voorkomen dat anderen die informatie van die vele bad clusters, dus die verdorven data, toch nog op een listige wijze over kunnen nemen, wordt je harddisk verbrand in een oven, dat noemen ze de hel.
